Czy lubię czytać poradniki, to właściwie ciężko stwierdzić. Często sięgam po nie tylko z ciekawości, co tym razem autor wymyślił albo po to, żeby stwierdzić, że ostatecznie autor się myli. Z „Wielką Magią” Elizabeth Gilbert było nieco inaczej i to o tym w dzisiejszym wpisie.

Elizabeth Gilbert jest amerykańską autorką znaną przede wszystkim ze swojej powieści „Jedz, módl, kochaj”, która została zekranizowana z Julią Roberts w roli głównej. Szczerze muszę Wam przyznać, że jej lekturę mam dopiero przed sobą, a filmu widziałam tylko fragment. Po „Wielką Magię” sięgnęłam tylko dlatego, że jej podtytuł to „Odważ się żyć kreatywnie.”. Kreatywność to jedno z moich czterech słów na ten rok, więc gdzie się nie pojawi, to wzbudza moje zainteresowanie. Uznałam, że książkę powinnam przeczytać, do czego dodatkowo zachęcił mnie fakt, żeby znalazłam ją w swojej bibliotece.

Jeśli miałabym podsumować tę książkę jednym słowem to brzmiałoby ono „inspirująca”. „Wielką Magię” czyta się bardzo przyjemnie i szybko, ze względu na dosyć dużą czcionkę i dużo wolnego miejsca na stronach. Jeden rozdział zazwyczaj zajmuje 2-3 strony, czyli całkiem niewiele. W ogóle można odnieść wrażenie, że w tej książce nic nie ma, a jednak uznałam ją za bardzo inspirującą.

Znacie to uczucie, kiedy po przeczytaniu jakiejś książki od razu chce Wam się działać? Ja właśnie tak miałam za każdym razem, kiedy przerywałam lekturę „Wielkiej Magii”. Chciałam do razu siadać i pisać wpisy, bo głowę miałam pełną pomysłów mimo, że nie były one wprost opisane w książce. Po prostu historie w niej opisane sprawiają, że zaczynamy się zastanawiać i odnosić je do własnego życia, a później wyciągamy wnioski. Często zaskakujące i rewolucyjne.

Jeśli miałabym wybrać dwa najważniejsze rozdziały w tej książce to z pewnością byłyby to „Odwaga” oraz „Wytrwałość”. Odwaga do tego, żeby zacząć działaj, żeby nie bać się swoich pomysłów, nie poddawać się nieżyczliwej krytyce innych, realizować i pokazywać światu to, co stworzyliśmy. Wytrwałość to raczej nie jest to, czego mi brakuje, ponieważ z natury jestem uparta i łatwo się nie poddaję. Jednak rozdział o wytrwałości po raz kolejny przypomniał mi, że nie od razu Rzym zbudowano i że wszystko przychodzi z czasem. Po drodze zdarza się wiele porażek, przeszkód i niepowodzeń, ale jeśli dalej wytrwale będziemy robić to, co sprawia nam przyjemność, to na pewno prędzej czy później doczekamy się nagrody.

Bardzo podobał mi się też fragment, w którym autorka absolutnie nie zgadza się z poglądem, że artysta musi cierpieć, być pijanym i najlepiej jednocześnie na haju. Można być szczęśliwym, pozytywnym i wesołym, no i trzeźwym, żeby pisać coś, co się spodoba innym i będzie zrozumiałe. Teraz świadczy o tym przede wszystkim popularność blogów o sposobach na dobre życie, a nie o tym, jak autorka akurat umiera z tęsknoty. Warto pamiętać o tym, że nie można być za szczęśliwym, żeby stworzyć coś wyjątkowo dobrego!

Jedyne, z czym nie zgadzam się z autorką książki, jest idea, który mówi, że pomysły są jakby siłami nie z tego świata, które krążą wokół i wybierają sobie osobę, która ma zrealizować ich pomysł. Jeśli jednak ktoś odwleka realizację, to siły się obrażają i znajdują sobie nowego, lepszego kandydata. Nie do końca przemawia do mnie taki sposób wytłumaczenia kreatywnych, ale nie przeszkodziło mi to w odbiorze przesłania, które autorka chciała nam przekazać. Ja zapamiętałam, że nie ma sensu odwlekać, czegoś w nieskończoność, bo w końcu ktoś zrobi to za nas i spije całą śmietankę.

Czy „Wielka Magia” jest poradnikiem motywacyjnym? Nie.

Czy pokazuje, jak w dwa dni stać się znanym artystą? Nie.

Czy lektura „Wielkiej Magii” jest dla każdego? Moim zdaniem, nie, bo nie dla każdego może okazać się przydatna, a jej tematyka interesująca. Myślę, jednak że warto z ciekawości po nią sięgnąć i wyciągnąć z niej to, czego akurat potrzebujemy w życiu i co da nam kopa działania, jeśli go akurat potrzebujemy. Ja cieszę się, że po nią sięgnęłam 🙂